Değişik bir şeyler
yapmalıyım dedikçe sana yazarken buluyorum kendimi. Yazmak o kadar güzel ki. Hele
sana! Resmin önümde şu an. Karşılıklı bakışarak sigaramızı içiyoruz. Sen hafif
tebessüm etmişsin, bana bakıyorsun. Sen güldükçe, dünya daha yaşanılır bir yer
oluyor sanki.
Uyumak istemiyorum. Devamlı
yazmak, yazarken seninle konuşmak istiyorum. Biliyorum, resimdeki sen, beni
dinliyor. Bıkmıyorsun ben konuşurken, hiç bıkmazdın ki zaten! Konuştukça
konuşmamı istiyorsun sanki. Kırmıyorum seni, anlatıyorum her şeyi. Çoğunu da
yazıyorum zaten.
Biraz önce babamın
çok sevdiği film olan “konvoy”u yine, yeni, yeniden izledik. Lastik ördek sen
oldun, Melissa da ben. Sen tırı kullandın, ben sana aşık oldum. Maceradan maceraya atıldık önce, seviştik sonra.
Mutlu sona ilerledik, bir karavanın arkasında…
Keşke burada
olsaydın. Seni çok özledim. İyi geceler denizin sevgilisi, iyi geceler güzel
gözlüm!
16.46
Kendi isteğimle
mutfağa girdim. Börekler, yemekler yaptım. İnanabiliyor musun? Ben! Şaka gibi. Bir
an yanımda hissettim seni. Sanki o hamuru sen açtın da, yardımını esirgemedin.
Seni sanki 1000
yıldır tanıyormuşum gibi hissediyorum. Ama ne acayip ki, en sevdiğin yemeğin ne
olduğunu bile bilmiyorum. Enterasan değil mi?
Gece rüyamda
beraberdik yine. Çocukluğumun geçtiği yerlere götürdüm seni, Gökçeada’ma. Gitsek,
çok seversin orayı. Dört bir yan deniz. Mavilik ve yeşillikten başka bir şey
yok. Kekik kokusu nasıl da burnumda, bilsen!
Yüzmeyi ilk
öğrendiğim, bisiklete ilk bindiğim, hatta izlerini hala taşıdığım yaraların
olduğu yerleri gezdirdim sana. En kaliteli yerde rakılarımızı içerken,
balıklarımızı yedik. Dibek kahvemizi içtik. Semadirek adasını izledik sarmaş
dolaş. Limana koşa koşa indik. Gizli limanda yüzdük. Çamlıkta soluklandık. Her saniyesi
gerçek gibiydi. Sanki yaşamışız da, ben sadece hatıralarımı canlı tutmak için
yaşıyormuşum gibi. Her saniyesi dünyalara bedeldi.
Sigarayı bırakmaya
karar verdim. Daha sağlıklı yaşayacağım artık. Belki kilo da veririm belli mi
olur. Ama sen böyle severdin beni değil mi?
Sen gittiğinden beri
her şey normal seyrinde. Ülke de bildiğin gibi. Devamlı kitap okuyorum. Muazzam
bir bilgi ağındayım sanki…
Her şey normal ama
bir sen yoksun işte. Olsaydın keşke! Tam şu anda resminin olduğu yerde… Gözlerine
baksam, sarılsam, kokunu içime çekseydim. Ne garip, kokunu bile tanımıyorum!
Neyse özledim işte,
sitemlerim özlediğimden…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder